Historia mikrocementów

Historia mikrocementów, a tak naprawdę betonów modyfikowanymi polimerami, zaczyna się w latach trzydziestych XX wieku. Wtedy to Brytyjscy naukowcy stworzyli mieszankę cementu z dodatkiem kauczuku. Okazało się, że wyrób wykazywał wysokie właściwości antykorozyjne. Ze względu na również wysokie właściwości adhezyjne (przyczepność) Brytyjczycy wykorzystali ten produkt w przemyśle stoczniowym do nakładania na stalowe płaszcze statków morskich w celu podwyższenia ochrony przed korozją.

 

Materiały kompozytowe i polimerobetony

Po drugiej wojnie światowej, technologia polimerobetów była intensywnie rozwijana w USA, Kanadzie i Japonii. Oprócz naturalnych polimerów (takich jak np. kauczuk) zaczęto intensywnie testować polimery syntetyczne (płynne,  proszkowe, czy też w postaci włókien). Podstawowym celem wykorzystywania różnych kompozytów do mieszanek betonowych było stworzenie produktów, które mogły cechować się lepszymi właściwościami mechanicznymi i wytrzymałościowymi. Dzięki zastosowaniu odpowiedniej kombinacji składników udało się stworzyć nowe produkty, które posiadają cechy i właściwości, jakich pojedynczy składnik nie byłby w stanie osiągnąć.

Efektem wieloletnich prac i testów jest szeroka gama wyrobów takich jak np:

• produkty iniekcyjne do napraw i uzupełnienia pęknięć w betonach,
• produkty do napraw powierzchniowych betonów,
• domieszki do betonów towarowych (napowietrzające, uplastyczniające, przyśpieszające i opóźniające wiązanie itp.),
• fibrobetony,
• materiały posadzkowe dekoracyjne – mikrocement.

 

Mikrocement – wielka wytrzymałość w bardzo cienkiejwarstwie

Mikrocementy to najczęściej produkty składające się z dwóch składników: płynnego polimeru i suchej masy. Po wymieszaniu obu składników otrzymuje się materiał, którym można pokryć posadzkę, nadając jej niespotykany industrialny charakter. Po związaniu materiał charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na ścieranie oraz szczelnością.

Technologia mikrocementów odnajduje swoje zastosowanie  przede wszystkim w biurach i salonach, a także w kuchniach i łazienkach. Dzięki swojej wodoszczelności można nią pokrywać zabudowy pryszniców i wanien.

 

Mikrocement, Micro Topping, Beton woskowany, Mikrobeton, Betonoptik

Dekoracyjne materiały do posadzek modyfikowane polimerami o grubości około 2mm spotykane są pod wieloma nazwami. W Polsce najbardziej upowszechnił się Mikrocement. Jednakże, produkty te można spotkać również pod szyldem betonów woskowanych (z francuskiego: béton ciré), micro-toppingu (termin używany przede wszystkim w angielskim i włoskim nazewnictwie), czy też mikrobetonu. W Niemczech powszechne są nazwy Betonoptik oraz Mikrozement, w Finlandii produkt nazywany jest mikrosementti, w Norwegii mikrosement, a w krajach portugalskojęzycznych cimento queimado lub microcimento.