Zapadnięta podłoga. Co jest przyczyną? jakich błędów podczas budowy unikać?

Podłoga na gruncie i błędy prowadzące do zapadania się podłogi.

Dwa najbardziej niewybaczalne błędy podczas budowania podłogi? – podłoga budowana na humusie oraz brak zagęszczania zasypki.
Humus to żyzna gleba, która zawiera części organiczne. Jeśli jest w obrębie fundamentu to nie daje się zagęścić i istnieje ryzyko gnicia. Zasypka jest mieszaniną piasku i żwiru
do ułożenia na dnie fundamentu. Na to sypie się jeszcze sam piasek. Wszystko musi być zagęszczone pod płytą betonową, w innym przypadku z czasem zaczną osiadać samoistnie,
pod podłogą zrobi się pusta przestrzeń – a co za tym idzie, podłoga będzie się zapadać. Przyczyną zapadania się i pękania podłogi może być też użycie zbyt miękkiego styropianu.

Aby zapobiec horrorowi zrywania podłogi wraz z kruszywem należy bezwzględnie usunąć cały humus – najlepiej wzywając geotechnika, który sprawdzi jak głęboko humus sięga.
Zasypkę należy zagęszczać tylko za pomocą zagęszczarek płytowych, warstwami po mniej więcej 30cm. Nie należy zagęszczać piasku samodzielnie tylko za pomocą wody. Można narobić więcej szkody niż pożytku. Wody do zagęszczenia zasypki używamy tylko przy pracy zagęszczarek płytowych. W takiej sytuacji nie zagęszcza się na sucho.

Błędów przy budowie kolejnych warstw podłogi może być wiele więcej, np.:

• nie zrobiona dylatacja podłogi przy ścianach;
• brak hydroizolacji;
• źle dobrana klasa betonu podkładu betonowego;
• w miejscach dużego obciążenia brak wzmocnienia jastrychu.

Pojawiają się też błędy nieco mniej subtelne jak wrzucenie do wykopu śmieci, desek czy gruzu. Podłoga powinna być dopracowana pod każdym względem, a kierownik budowy powinien trzymać nad tym pieczę. W sytuacji gdy ekipa chce wsypać całą wywrotkę piasku w obręb fundamentów – należy bezwzględnie protestować! Nie dopuść do jednego
z najbardziej niewybaczalnych błędów na budowie.

Błędy popełniane w wykończeniu podłogi – panele podłogowe

Należy pamiętać, że panel nie jest drewnem, choć są i panele drewniane jak trójwarstwowa deska berlinecka. Niestety jeśli na nich zaoszczędzimy, już po kilku latach do estetycznego wyglądu może im być daleko. Jeśli obawiasz się spęcznienia paneli, najlepiej wybrać panele winylowe – są całkowicie odporne na działanie wody. Skrzypiące panele mogą być powodem nierównej podłogi. Przykładając łatę o długości 2m do podłogi, odchylenia nie powinny być większe niż 2mm. Konieczna jest też dylatacja podłogi.

Błędy popełniane w wykończeniu podłogi – płytki i fugi

Wbrew pozorom najwięcej skarg pojawia się nie na terakotę czy gres, lecz na fugi. To one wielu właścicielom nowych podłóg spędzają sen z powiek. Jasne? – źle. Ciemne? – też niedobrze. Wklęsłe fugi w kuchni? – broń boże. Wśród zażaleń są też zbyt śliskie płytki i to, że zimą bez ogrzewania podłogowego bardzo marzną stopy.

Deski kompozytowe

Deska kompozytowa wypada bardzo słabo na tle innych podłóg. Większość modeli wyglądem przypomina plastik. Gdy już trafimy na model, który przypadnie nam do gustu, należy zwrócić uwagę na wytrwałość materiału. Po kilku testach okazuje się, że spacer w szpilkach po takiej podłodze odpada. I o ile ketchup i kawa nie zostawiają trwałych śladów, tak majonez i olej niestety są nie do usunięcia. Dla wielu użytkowników tych podłóg wielkim problemem jest też zróżnicowanie kolorystyczne. Układając kilka rzędów obok siebie, można zauważyć sporą różnicę. Według producenta desek kompozytowych zawierają one 50% mączki drzewnej, która jest naturalnym składnikiem i to właśnie ona powoduje zróżnicowanie kolorystyczne.

Naturalne deski na podłodze

Wady: wysoka cena, rozsychanie, powstawanie szczelin i podatność na uszkodzenia.
Aby długo cieszyć się piękną drewnianą podłogą, należy zainwestować w dąb lub gatunki egzotyczne. Jednak dąb wypada bardzo słabo w porównaniu z tymi drugimi. Najwyższą twardość ma ipe, warto też zwrócić uwagę na merbau, jatoba lub teak. Wbrew przekonaniom wielu ludzi, drewno również nadaje się do ogrzewania podłogowego. Należy wtedy wybierać drewno o niskim skurczu i wydłużonym czasie osiągania równowagi higroskopijnej – iroko, dąb, merbau, tek, doussie – parkiet i deski nie grubsze niż 1,5 cm.