Lastryko, lastriko, terrazzo… wnętrzarski hit czy kit?
Dla jednych: wspomnienie PRLu, kicz.
Dla innych: wspaniała, ponadczasowa forma i najnowszy wnętrzarski hit.
Lastryko często kojarzy się z posadzkami budynków użytku publicznego wybudowanymi w czasach PRLu, z korytarzami szkolnymi, aulami urzędów, parapetami czy nagrobkami. Chociaż przez ostatnie lata popadł w zapomnienie, teraz wraca na salony w nieco unowocześnionej wersji i bogatszej gamie kolorów. Jak wygląda? Świetnie!
Lastryko zwany również lastriko, lastrico, czy z włoskiego terrazzo (po włosku „taras”) jest materiałem używanym do wykańczania podłóg. Składa się z kruszywa (marmur, granit, bazalt), które zalewane jest warstwą betonu a po wyschnięciu szlifowane i polerowane. Może być chropowate lub gładkie jak tafla lustra, wykończone na wysoki połysk.
Lastryko pochodzi z okolic Wenecji, stąd też jego angielska nazwa – Venetian flooring. Aby obniżyć koszty, pracownicy budowlani brali zmiażdżone marmurowe wióry i wkładali je w glinę – zamiast wyłożyć całą podłogę kosztownymi płytami marmurowymi. W wielu miastach północnych Włoch znajdziemy lastrico na podłogach i tarasach pałaców lub kamienic. Szczyt jego popularności przypada na okres od lat 30. do lat 70. XX wieku.
W Europie lastriko zyskało popularność w bloku Wschodnim. A to ze względu na swoją trwałość, łatwość konserwacji oraz stosunkowo niski koszt produkcji. Za czasów PRL lastryko najczęściej stosowano w obiektach użyteczności publicznej, np. w kościołach, teatrach czy szkołach – w wielu miejscach funkcjonuje do dziś i wiąż wygląda całkiem nieźle.
Terrazzo w nowoczesnym wnętrzu
W ostatnich latach terrazzo miało swój wielki come back i stało się ulubieńcem dekoratorów wnętrz, ponieważ nadaje niepowtarzalny charakter każdemu projektowi. Projektanci, którzy odważą się eksperymentować z trendami, odnajdują dużo radości w pracy z lastryko. Nietuzinkowy, elegancki wygląd, który sprawia, że wnętrze nabiera luksusowego i klasycznego charakteru.
Klasyczne terrazzo dostępne było w odcieniach szarości, dziś możemy przebierać w najróżniejszych kolorach zarówno kruszywa jak i betonowej bazy. Projektanci lansują odcienie różu, rudego, bieli, beżu.
Lastryko na schodach w nowoczesnym wydaniu. Złoto-miedziane poręcze idealnie komponują się z ciepłymi odcieniami kruszywa. [źródło zdjęcia]
Łazienka z lastryko: połączenie tradycji i nowoczesności. Metalowa armatura i brodzik typu walk in idealnie komponują się z prostymi białymi kafelkami, szafką w stylu vintage oraz posadzkę z lastryko na białej bazie. [źródło zdjęcia]
Połączenie blatu i posadzki z terrazzo z mikrocementem na ścianie. Festfloor Go! kolor NCS 1002 Y, wykonanie: Beton Koncept
Kolejna piękna łazienka z lastryko. Warto podkreślić, że materiał ten idealnie pasuje do marmuru i drewna. Całość uzupełniają bujne rośliny doniczkowe. [źródło zdjęcia]
Piękna wyspa kuchenna w odcieniu bladego różu połączona z blatem z lastryko w podobnym odcieniu. [źródło zdjęcia]
Kuchnia w stylu Mid-century modern z posadzką z lastrico. Architektura, meble i ozdoby pochodzące z połowy dwudziestego wieku lub na takie stylizowane, od kilku lat powracają na fali nostalgii za minionymi epokami. [źródło zdjęcia]
Płytki lastryko w salonie w kamienicy w tradycyjnym stylu. [źródło zdjęcia]
Wady i zalety lastryko
Niewątpliwą zaletą lastryko jest jego niezwykła trwałość i odporność na ścieranie oraz na uszkodzenia mechaniczne. W związku z tym idealnie sprawdza się w ciągach komunikacyjnych narażonych na wzmożony ruch pieszy czy na klatkach schodowych. Lastrico to idealny zamiennik kamiennych blatów. Jest równie trwałe, efektowne, a przy tym tańsze niż kamień naturalny. Terrazzo występuje w bardzo szerokiej gamie kolorów, dając nieograniczone możliwości designu. Tyle zalety lastryko. Jest jednak jedna zasadnicza wada. Minimalna grubość posadzki to 6 mm, a do jej instalacji potrzebna ciężkiego sprzętu (zacieraczek, szlifierek do betonu, polerek). Dlatego stosuje się je na dużych metrażach. Mniejsze powierzchnie (powiedzmy poniżej 60 m2) wymagają użycia ręcznych szlifierek i dużo większej precyzji wykonania, co oczywiście zwiększa koszty. Jako alternatywę zamiast oryginalnego wylewanego lastryko możemy wybrać płytki lub inne produkty imitujące ten materiał. Kolejnym ważnym aspektem, o którym należy pamiętać, jest to, że lastryko – tak jak każda inna posadzka betonowa – musi być dylatowane, to znaczy nacinane w regularnych odstępach. Inaczej będzie pękać.